Nadat de bloesems uit de magnolia’s vielen begon de volgende fase: we hebben opeens heel veel groene bladeren aan de bomen. Dat komt goed van pas nu de zon fel staat te schijnen. De bomen kunnen fungeren als parasol en van al dat groen word ik heel blij. Alles beter dan een onderhoudsarme tuin waarin men een aantal bloempotten vol viooltjes heeft neergezet.

Sinds Ronald twee jaar geleden de hele achtertuin heeft opgekalefaterd zijn we geïnteresseerd geraakt in tuinieren. Er wordt tegenwoordig gesnoeid en we wachten netjes met nieuwe planten tot de kans op nachtvorst nihil is. We maken regelmatig een ronde door de tuin en zien dan dat er heel wat van de vorige jaren terugkeert.

De tuinboeken liggen in de woonkamer en ik zit er een paar keer per week in te bladeren. Eigenlijk is onze tuin de enige reden waarom we hier nog wonen. Het oppervlak is niet erg groot, maar we zijn zeer gehecht aan de struiken die we zelf geplant hebben. Op dit moment is alles nog groen, maar we weten dat de kleuren straks opeens tussen de bladeren tevoorschijn komen. Dan is het pas echt een paradijs.