Dag 4295: Toch zon

inCollage_20210912_114242204

Hij kijkt altijd op Buienradar in plaats van naar de lucht en daar plaag ik hem weleens mee. Want hij gelooft er echt in en als ik natgeregend thuiskom terwijl hij volhield dat er geen neerslag dreigde te vallen haalt hij zijn schouders op. Dus ik trap er niet meer in.

Nu moet ik wel toegeven dat ik even op mijn smartwatch kijk om te zien wat de temperatuur is, maar ik kijk altijd naar de lucht en ik ga soms even in de achtertuin staan.  Als het waait vol ik het daar ook en het is er niet zo beschut dat de temperaturen hoger lijken te zijn.

Maar de laatste paar dagen zat ik er wel een beetje naast. Dan zag ik een grijzige lucht met misschien wat blauw tussen het wolkendek door. Dus ging ik naar buiten met mijn gewone bril op om op het wandelpad te schrikken van de zon die recht in mijn gezicht scheen.

Het zal niet lang meer duren voordat het overal even ongezellig oogt. Inmiddels ben ik ook al een paar keer naar buiten geweest met een zomerjas aan. Om halverwege de wandeling te merken dat ik klotsende oksels had.

Voordat je het weet loop ik ’s ochtends weer in het donker. Dan kijk ik niet eens meer naar de lucht om te zien of ik mijn jas aan moet doen. Dat het de laatste paar dagen uiteindelijk mooi weer werd is iets waar ik maar blij mee moet zijn .

4 gedachten over “Dag 4295: Toch zon

    1. Pippi Bericht auteur

      Dat valt toch niet te rijmen met het lekkere weer? Ik vind het ook jammer dat Ronald nu al dorre bladeren moet opvegen.

      Reageren
  1. Myrna

    Raar hè dat de zomer voorbij is. Het is alsof de herfst stilletjes binnen is gegleden. Ik heb het gevoel alsof ik een paar maanden gemist heb.

    Reageren

Laat een reactie achter op Pippi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *