Dag 4310: Begroeten

sdr

Vandaag kwamen mijn vriendinnen Anita en Elisabeth weer eens hier. Ze kwamen niet tegelijkertijd aan. Dat zal de reden zijn dat ik alleen Elis op de foto heb gezet. Want als we met z’n drieën zijn wordt er constant gekletst en dan vergeten wij foto’s te maken. Vroeger deden we dat trouwens wel. Anita liet een foto zien die exact zeven jaar geleden was gemaakt. Toen stonden we te Singstarren. Dat doen we nooit meer.

We zijn elkaar tijdens alle Corona ellende blijven zien. Alleen als we niet zaten te snotteren hoor. Het is weleens gebeurd dat er thuis snel een zelftest werd gedaan, maar we hebben nooit een afspraak afgezegd. We gingen wat minder dicht op elkaar zitten en we begroetten elkaar met de ellebogen. Op de mondkapjes na dus geheel volgens de regels.

Nu is de anderhalve-meterregel komen te vervallen, maar vreemd genoeg zijn we elkaar niet in de armen gevallen. Zelfs de ellebooggroet bleef achterwege. We waren hartstikke blij om elkaar weer te zien, maar het kon allemaal duidelijk gemaakt worden zonder drie kussen. Mij bevalt dat wel. Maar ik vond het wel raar dat het helemaal vanzelf ging.

We zijn al meer dan vijftien jaar bevriend en we zullen elkaar in al die jaren tientallen keren begroet hebben. Het is zonder al dat geknuffel wel duidelijk dat we om elkaar geven. Vroeger gingen onze gesprekken voornamelijk over boeken, nu hebben we het over van alles. Eén van ons heeft haar hele boekenverzameling de deur uit gedaan, een ander leest net als ik bijna alleen eBooks. Over wat we Geleen hebben praten we nooit.

Nu vraag ik me af of meer mensen kennissen, vrienden en familie niet langer begroeten met veel te veel klapzoenen en omhelzingen. Zou er toch wat zijn overgebleven van al dat voorzichtige gedoe? Het kan volgens mij geen kwaad- misschien zal ik dan een keer een winter doorkomen zonder flinke verkoudheid. En uiteindelijk hou ik niet minder van al die lieverds. Misschien is het uiteindelijk nog wel leuker om dat af en toe te zeggen.

 

 

6 gedachten over “Dag 4310: Begroeten

  1. Linda

    Denk dat het er nu zo in gebakken zit, maar moet eerlijk zeggen, dat ik dat handje schudden niet mis.. en ook die drie klapstoelen, bij sommige mensen ook niet…en ook die verplichte verjaardagen ook niet.. 🙂

    Reageren
  2. Cindy

    Handje schudden mis ik absoluut niet. Sommigen hebben van die kleffe handjes, yuk…
    En dat gezoen als iemand jarig is hoeft van mij ook niet.
    Gaf eigenlijk alleen mijn moeder een knuffel en een zoen als ik haar zag. Met mijn vader heb ik dat niet.
    Mijn vrienden ben ik blijven zien, ook toen het eigenlijk niet mocht, wél met de afspraak als je verkouden bent kom je niet. Zo eens in de maand, maar ging niet eens elke maand hoor.
    En wij zijn met dat groepje niet van die knuffelaars dus dat is hetzelfde gebleven.
    Knuffel nu met mijn kat, Macy 😉

    In Griekenland vond ik dat overigens ook ideaal, bij ontbijtbuffet iedereen verplicht plastic handschoenen aan bij opscheppen en broodjes pakken. Dat moeten ze erin houden. Weet jij veel wat de mensen hebben gedaan voor het ontbijt?

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Jij beschrijft het precies zoals ik het voel. Zoals het nu gaat vind ik het best. En ja, ik knuffel ook graag met dieren. Wat heerlijk dat je Macy in huis hebt. Ze ziet er zo schattig uit. Heerlijk om weer iemand te hebben die je verwelkomt als je thuis komt.

      Ik heb op het toilet ook geen handdoeken meer hangen, wel een mandje met hydrofiele monddoekjes. Die kan men na het gebruik in een grote glazen vaas gooien.

      Reageren
      1. Cindy

        Oh dat is wel handig ja, om dat zo te doen, met die doekjes.
        Dieren zijn het fijnst om te knuffelen, vind ik. Misty en Villo waren meer met zijn tweetjes, en niet echt schootliggers. Misty lag wel graag naast me.
        Macy is wat dat betreft echt een mega knuffelaar, ze weet niet hoe snel ze ’s avonds op schoot moet kruipen, heerlijk dat warme lijfje tegen me aan.

        Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          Anders moet ik de hele tijd de handdoeken vervangen, zonde. Die doekjes zijn klein, makkelijk te wassen en snel gestreken.
          Je boft erg met Macy. Dat is natuurlijk heel fijn thuiskomen als zo’n lief en knuffelig klein meisje dat op je wacht.

          Reageren

Laat een reactie achter op Cindy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *