Dag 4335: Levensvragen voor en goed gesprek (167+168)

dav

Het is nog nooit voorgekomen dat er een vraag tevoorschijn kwam waarop ik een antwoord moet geven dat pijnlijke herinneringen oproept. Maar goed, ik ben natuurlijk niet voor niets gescheiden en deze vraag heeft daar wel wat mee te maken. Met echtelijk gekibbel, ruzie zelfs.  Het is helaas Ronalds meest geschreeuwde commentaar: Jij kunt niet tegen kritiek!

Nu moet je weten dat ik uit een gezin met vijf kinderen kom en jarenlang lesgegeven heb aan jongvolwassenen. Nou, als je niet tegen kritiek kunt kan je je beter aanmelden bij een adoptiebureau en een andere baan zoeken. Kritiek heb ik in mijn leven echt wel gehad en daar heb ik nooit moeite mee gehad. Want ik weet zelf namelijk heel goed wanneer ik kritiek verdien.

Natuurlijk is constructieve kritiek wat plezieriger dan negatief commentaar. Er zijn opmerkingen van bijvoorbeeld stagebegeleiders waar ik heel wat aan gehad heb. En als ik eens wordt afgebrand lukt het me meestal daar mijn schouders over op te halen. Want het komt voor dat iemand zijn of haar (of moet ik tegenwoordig hun zeggen?) eigen denkbeelden als voorbeeld neemt als het gaat over hoe het hoort in het leven.

Gewoon jezelf eens proberen te verplaatsen in de situatie van een ander levert heel wat op. Jammer genoeg wil niet iedereen dat doen. Want het schijnt heel fijn te zijn je eigen principes te zien als de enige juiste manier van denken.  En de grote grap is dat juist degene die jou beschuldigt van het niet kunnen aanhoren van kritiek iemand is die kritiek haat.

Gauw roepen dat het aan een ander ligt kan ervoor zorgen dat iemand zo schrikt van je uitspraak dat de bal niet teruggekaatst wordt. Het liefst zou ik heel pesterig Wat je zegt ben jezelf antwoorden. Maar daar wordt de sfeer niet beter van. En toch- nadat ik een keertje heel geïrriteerd zei dat ik niet uit een familie kom waar de heer des huizes nog nooit bekritiseerd werd heb ik de uitspraak die ik zo achterlijk vind niet meer gehoord.

Ach, het is iets dat zo vaak gebeurt. Gauw iets roepen dat meer op jezelf dan op de ander slaat is erg makkelijk. Doe mij maar een opmerking die voortkomt uit liefde of bezorgdheid. Niet schreeuwen dat je gesprekspartner het helemaal verkeerd doet, maar uitleggen dat het je beter lijkt als het zo populaire omdenken er even bijgehaald zou kunnen worden. En die Loesje heeft trouwens meestal gelijk. Wat op het kaartje staat zouden meer mensen moeten doen.

dav

2 gedachten over “Dag 4335: Levensvragen voor en goed gesprek (167+168)

    1. Pippi Bericht auteur

      Nou, meestal was het niet vriendelijk bedoeld hoor. Maar dat was een kwestie van wat je zegt ben jezelf. Maar ik heb het gelukkig al een tijdje niet meer gehoord.

      Reageren

Laat een reactie achter op Pippi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *