Dag 4348: #tbt #122

nor

Mika is niet in dit huis geboren. Een tijdje voor zijn geboorte zijn we in het centrum gaan wonen. Het was niet ver fietsen naar mijn werk en de metro zat om de hoek. Het huis was aardig, maar het was een maisonnette en de bovenburen maakten veel lawaai. Eigenlijk was de kinderboerderij het enige voordeel van wonen op die locatie.

Het was enorm boffen, die verzameling dieren op een paar minuten loopafstand. We gingen dan ook bijna iedere dag naar zijn favorieten kijken: de geitjes en het varken. Voor Sanne de zeug kochten we vaak een kilo appels. Hij mocht ook weleens op een pony rijden en Ronald heeft hem een paar keer op een ezel gezet.

Op de foto staat hij heel enthousiast naar een schimmel te kijken. Hij vond trouwens alle dieren prachtig. Al schrok hij wel als de pauwen gingen schreeuwen. We zijn verhuisd toen hij anderhalf jaar oud was. De kinderboerderij heeft hij vast niet zo gemist, want we hadden inmiddels een Blijdorp abonnement.

Geen wonder dat hij vroeger zookeeper! antwoordde als hem gevraagd werd wat hij later wilde worden. Hij heeft jarenlang met plastic dierfiguren gespeeld. Hij maakte hele dierentuinen. En toch heeft hij als volwassene niet zoveel met dieren. De katten wilden niet met hem spelen, maar hij heeft alle honden altijd als kussen op de bank kunnen gebruiken.

Als ik zie hoe klein hij is op de foto moet ik weer aan vroeger denken. Hij was zo schattig en hij genoot ervan als ik hem voorlas en met hem speelde. Tegenwoordig wil hij niet meer voorgelezen worden en dat snap ik wel. Maar soms komt hij beneden naar voetbal kijken en dan zie ik soms dat kleine jochie weer.

2 gedachten over “Dag 4348: #tbt #122

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *