Mijn telefoon staat vol met foto’s en ik krijg steeds een waarschuwing- gauw een en ander weggooien of ruimte bijkopen. Af en toe verwijder ik een paar kiekjes, maar ik geloof niet dat het zoden aan de dijk zet. Heeft iemand een tip voor me? Maar goed, toen ik weer bezig was et weer een opruimronde zag ik deze foto van Dotje.

Wat was ze gek op spelen met de bal. Speciaal voor haar kocht ik een doos met gele rubberen ballen met een rood nylon touw eraan. Nu spelen de meisjes ermee, maar dat gaat heel anders. Een bal gaat opeens dik een jaar mee en al te lang gaan ze er niet achteraan. Dotje leefde voor haar bal.

Ze leeft nog steeds en ik geloof dat ze inmiddels een jaar of twaalf is. Ze is krakkemikkig en zo goed als doof. Nadat we haar hebben moeten teruggeven heb ik haar nooit meer gezien. Naar Carla ga ik niet meer, want ik ben bang dat ze daar dan weer gedumpt is. Nu snap ik heel goed dat haar eigenaar haar niet kwijt wilde, maar diep in mijn hart weet ik dat zij bij ons een beter leven had.

Aan de andere kant: als ze had mogen blijven hadden we Apollo, Fluffy en Popje nooit gehad. Want Dotje zat niet erg te springen om broertjes en zusjes. Het is nou eenmaal zo gelopen, maar als ik naar de foto kijk mis ik haar wel een beetje. In ieder geval ben ik blij dat ik haar een tijdje bij me heb gehad. En in een volgend leven neem ik zeker een Mechelaar.