In het Schiedamse appartement heb ik korte tijd alleen gewoond. Al snel trok Ronald bij me in en een jaar later hadden we drie katten. Op de foto zie je Franklin die op een zwart geverfd rotan stoeltje zit met een paar knuffels. Het lijkt wel alsof hij ook van pluche is gemaakt, dat kleine katje dat altijd een beetje boos keek.

Hij was ons zorgenkindje. We zijn een keer midden in de nacht naar een dierenarts gereden omdat hij geen adem meer kreeg. Er werd een röntgenfoto gemaakt, maar echt duidelijk werd niet wat eraan gedaan kon worden. De klachten zijn overigens steeds minder geworden en ik geloof dat hij ouder was dan tien jaar toen hij ons moest verlaten

We woonden trouwens in een leuk huis, maar het was wel wat klein. Er was slechts één slaapkamer en alhoewel we geen plannen hadden om ons voort te planten verhuisden we toch al snel naar onze huidige woonplaats. Daarvan heb ik behoorlijk veel spijt, maar dat is weer een ander verhaal. Destijds verdiende Ronald nog niet genoeg voor een leuk huis in Schiedam  en dus betrokken we een maisonnette in de plaats waar ik werkte.

Op de foto staat een deel van mijn boekenverzameling die enorm groeide toen ik eenmaal was verhuisd. Want toen ontdekte ik het inmiddels ter ziele gegane Boekenfestijn en leerde ik meiden kende die net als ik erg hielden van het lezen van boeken. We kochten ons arm aan leesvoer en ik ben blij dat ik tegenwoordig veel kan downloaden.

Onder de boekenplanken zie ik modetijdschriften- die spaar ik inmiddels niet meer. Ze liggen nog wel boven, maar er komt niets meer bij. Op de planken zie ik Enid Blytons staan en twee kaartenbakken. Destijds had ik nog geen computer en ik wilde toch bijhouden uit welke titels mijn boekenverzameling bestond. Een kwart eeuw later is er veel veranderd. We hebben nu drie honden en ik kan me een leven zonder internet nauwelijks meer voorstellen.