Dat is een vraag die heel makkelijk te beantwoorden is: Mika natuurlijk. Er zijn mensen die denken dat ze hun kind van haver tot gort kennen omdat ze hem of haar al zo lang hebben meegemaakt. Dat zal best, maar ik weet dat ik na mijn 22e nog veranderd ben. Het is namelijk iets dat pas stopt als je tussen zes plankjes ligt. De dood van mijn ouders heeft mij veranderd, net als de ellende met BAM. Ook de lockdowns deden en doen wat met mij.

Natuurlijk heeft Mika me niet alles verteld over zijn leven dat zich buitenshuis afspeelt. Het klinkt misschien erg, maar ik heb vast geen weet van alles dat hij in zijn twee kamers uitvreet. Het geeft niet zo, want ik geloof dat hij wel naar ons toekomt als er iets vreselijks is gebeurd. Maar toen hij aan de slag ging bij zijn huidige werknemer had ik niet durven dromen dat hij het zo goed zou doen. Hij heeft er plezier in en ik merk dat hij heel goed nadenkt bij wat hij daar moet doen.

Het lijkt me fijn als ik hem nog beter kan leren kennen. Hij weet al dat ik hem iets aandoe als hij vreemd zou gaan en inmiddels hebben we de nodige gesprekken gevoerd over seksueel grensoverschrijdend gedrag. Maar hoe zal hij zijn als vader- als dat tenminste voor hem weggelegd is? We hebben trouwens al geprobeerd om hem er enigszins op voor te bereiden door hem erop te wijzen dat een puber meestal net zo erg is als zijn ouders zijn geweest. Dat hij waarschijnlijk wel een paar keer op gesprek zal moeten bij de mentor. Een keer blijven zitten behoort ook tot de mogelijkheden.

Hij staat aan het begin van zijn leven en ik hoop dat ik nog een tijdlang met hem op kan lopen. Dat ik zal zien hoe hij omgaat met teleurstellingen. Tot nu toe heeft niemand mij Dat doet hij anders nooit! horen roepen. Het is een heel fijne knul die veel liefde en aandacht krijgt van mijn kant van de familie. Hij is volslagen onbekend met zelfmedelijden en jaloezie en voor zover ik hem ken is hij een droomkind.