Op nummer 9 zijn mijn nestgenoten en ik geboren. Vanuit dit adres zijn we allemaal uitgevlogen. Een paar bleven in het dorp wonen, er zijn ook een paar naar e]andere steden verkast. Op de foto zie je een mooie oude boom en daarvan staan er veel in de omgeving.

Vanochtend stuurde schoonzusje Sonja opeens een paar mooie foto’s van de omgeving waarin ik ben opgegroeid. Ze moest in de buurt zijn om naar de schoonheidsspecialiste te gaan en ze had wat tijd over. Dus maakte ze alle foto’s die ik hier plaats.

We zijn geboren en opgegroeid in het huis naast het hoekhuis. De brievenbus waarmee we klepperden als we naar binnen wilden, is helaas niet te zien. Waar de zwarte auto staat, parkeerde papa zijn auto. De zonnepanelen zijn nieuw. Die zijn geplaatst door de nieuwe bewoners.

Vanuit de ramen aan de achterkant van het huis kan je onze basisschool zien. We hebben er allemaal 8 jaar doorgebracht. Toen stond er nog geen rij ondergrondse containers aan de andere kant van de weg. Toen wij hier op school zat, werden kinderen nog niet met de auto gebracht. Iedereen kwam lopend en wie echt wat verder weg woonde, nam de fiets.

Op deze vijver schaatsten we bijna ieder jaar. Levensgevaarlijk was dat, Ant we bleven op het ijs terwijl het aan de kant steeds dunner werd. Als er geen ijs was, zwommen er ganzen in het water. Doodeng vond ik ze. Als ik ze dreigde tegen te komen op weg naar school, liep ik een stukje om.

Het winkelcentrum waar de dagelijkse boodschappen werden gedaan. Pas veel later kwam er veel verderop een groot overdekt winkelcentrum met twee supermarkten. Maar wij werden er regelmatig op uit gestuurd met mama’s portemonnee met een boodschappenlijstje erin. Jarenlang kwamen we bij de slager, de bakker en de groentenman. Er was ook een zelfstandige drogist.

De kleine supermarkt is lang verdwenen, net als de meeste zelfstandige winkels. Nu is er zelfs een afhaalpizzeria. Sinds het ouderlijk huis is verkocht ben ik niet meer in het winkelcentrum geweest. Mama heeft een keer opgebiecht dat ze de kinderwagen inclusief kind een keer voor een winkel had laten staan. Het is goedgekomen.

Een foto die werd gemaakt op het plein voor de winkels. Wat een prachtige groene buurt.

De kleine dakkapel die je tussen de bomen ziet, was van onze zolderkamer. Hier zie je onze speeltuin. Vroeger stonden er grote, maar vrij lage betonnen cilinders waar je op kon zitten en er waren twee rekken- een soort bruggen met gelijke leggers.

Wat ben ik blij met de foto’s die Sonja maakte. Het was niet bij me opgekomen om eens vast te leggen waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Op een gegeven moment ga je details vergeten en ik nu kan ik af en toe herinneringen ophalen als ik naar de foto’s kijk. Bedankt, lieve Sonja!