Waar tref je mij aan als het zes uur ’s ochtends is? Heel lang geleden stond ik onder de douche waar ik zeker een half uur bleef staan. Toen had ik nog geen kinderen en voor mezelf zorgde ik niet al te goed. Want zodra ik me aangekleed en opgemaakt had, ging ik naar mijn werk. Zonder te ontbijten en vaak at ik pas als ik weer thuis was.

Tegenwoordig slaap ik nog om zes uur. Maar als ik toevallig wakker ben omdat ik moet plassen, stap ik meestal uit bed. Nou, kruipen is het meer, want ik moet wel over twee honden heen klauteren. Douchen doe ik ’s avonds, want ik ben graag bijtijds beneden. Het is altijd weer een verrassing wat ik daar aantref. Heel af en toe is het foute boel en dan moet ik snel opruimen.

Zes uur- het klinkt best vroeg. Maar laten we wel wezen: ik kan mijn dag verder indelen zoals ik wil. Als ik denk dat ik te kort geslapen heb, doe ik ’s middags gewoon een dutje. Ook ga ik om kwart over elf naar bed, dus ik zou genoeg nachtrust moeten hebben en dan is om zes uur opstaan helemaal niet zo erg.

Daarbij wil ik helemaal niet uitslapen, want dat zou betekenen dat er geen Apollo meer is en daar wil ik de komende jaren niet aan denken. Al twee jaar lang gaat mijn wekker om half zeven. Dat is een tijdje anders geweest. Toen Apollo het een tijdje ’s nachts niet droog hield, stond ik al voor zessen naast mijn bed. Dat deed ik met liefde en als ik het iedere dag moest doen, deed ik het natuurlijk.