Dag 4600: #tbt #158

IMG_20220714_164944

Het is nou niet bepaald een mooie foto, maar ik ben hartstikke blij dat ik op 22 juni 2022 de tegenwoordigheid van geest had om mijn telefoon te pakken en dit kiekje te maken. Maar ik had eerder op dat idee moeten komen. Dan had ik een foto kunnen maken van Apollo in een groot buitenhok. De allereerste keer dat we hem zagen zat hij daarin en we vonden hem ontzettend groot. Nu niet meer en als iemand zegt dat ik zo’n grote hond heb, zeg ik altijd dat het maar zo lijkt omdat ik zo klein ben.

Eigenlijk schrok ik een beetje toen hij in een buitenverblijf bleek te wonen. Toen ik daar een vraag over stelde, kregen we te horen dat hij ooit een paar dagen ergens in huis was geweest en dat hij al snel gedumpt werd omdat hij niet met de kat kon opschieten. Tja, meestal is een een periode van gewenning, maar niet iedereen heeft een dier de kans om te wennen. En wie kan nou van een hond beweren dat ze hem echt kennen als hij niet in huis mag verblijven? Dus plaste Apollo hier in huis omdat hij blijkbaar dacht dat de woonkamer zijn hok was.

Dat was trouwens snel afgelopen hoor.  We zeiden gewoon dat het niet de bedoeling was en sindsdien is het nog maar enkele keren voorgekomen. Dat hij het deed waar we bij waren, dus niet ’s nachts als het onweerde of zo. Maar goed: de foto. Apollo werd naar ons toe gebracht om kennis te maken met zijn vader, moeder en zusjes. Honden nooit kennis laten maken terwijl ze aangelijnd zijn? Daar zit wat in, maar er was helaas geen omheind gebied waar ze los konden lopen.

Op de foto is te zien dat Apollo al gelijk dicht bij Ronald ging staan. Fluffy en Popje stonden eerst nog achter hun vader, maar ze kwamen al snel tevoorschijn. We zeiden dat we nog even moesten overleggen, maar we zaten nog maar net in de auto toen we tegen elkaar zeiden dat hij bij ons hoorde. Nauwelijks een etmaal later ging hij mee naar huis en op de foto hieronder kan je zien dat Fluffy als eerste op haar broer afstapte.

IMG_20200623_175325

4 gedachten over “Dag 4600: #tbt #158

  1. Myrna

    Wat doet het pijn om te denken ho te zijn leven is geweest voor jullie.
    Ik ben zo blij dat hij en ook de meisjes zo’n fijn huis hebben gekregen bij jullie.

    Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *