Vandaag was ik samen met twee vriendinnen. Het was belachelijk heet en we hebben dan ook de hele dag lekker binnen gezeten. Wat niet wegnam dat ik helemaal kapot was toen ik weer thuis was. In de auto heb ik moeten vechten tegen de slaap en ik hoopte dan ook na het douchen even te kunnen slapen. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan, maar niet nadat ik eerst slecht nieuws  kreeg.

Carla had me geprobeerd te bellen en ze heeft toen maar via WhatsApp laten weten dat er een eind is gekomen aan het leven van Dotje. Haar gezondheid was enorm snel achteruit gegaan en op het eind was het een hel. Ze had de ene na de andere ontsteking, was doof en op het laatste was ze vaak in de war en ook nog eens incontinent. We hadden haar met liefde door die ellendige periode heen geloodst, maar het mocht niet zo zijn.

Mijn mooie Dotje. Ze is ongeveer acht maanden bij ons geweest en in die periode is ze vaak meegeweest toen we familiebijeenkomsten hadden. Tijdens het leeghalen van mama’s huis drentelde ze rond en terwijl wij de aardse bezittingen van onze moeder in de afvalbak gooiden, liep ze om ons heen. De één na de ander gooide dan met haar tennisbal en als er verkeer aankwam was ze zo makkelijk te corrigeren.

Dotje was een echte familiehond en ze was graag bij mensen die echt van haar hielden. In de maanden dat ze bij ons was, heb ik enorm veel foto’s van haar gemaakt. Die zal ik binnenkort allemaal laten zien. Ze was ons eerste meisje en ik was erg blij dat Fluffy en Popje voor hun vertrek naar Nederland werden gesteriliseerd. Want een loopse hond is geen pretje.

Urenlang heb ik met haar gewandeld. Ze maakte me voor acht uur ’s ochtends wakker en dan begon een heerlijke dag. Eerst trok ze me naar het park- iets dat ik haar niet heb kunnen afleren. Daar speelden we een tijdje en dan werd er gewandeld, minstens anderhalf uur lang. Dan was ze helemaal afgeserveerd en rustte ze op de bank tot het tijd was voor de wandeling in de late namiddag. Daarna weer eten en slapen zodat we een laatste ronde deden.

Ook zij sliep bij ons op bed. Ze kon trouwens urenlang alleen in huis zijn zonder wat te slopen. Ze was alleen toen ik met Ronald in het ziekenhuis zat na zijn hersenbloeding. Mika liet haar snel uit na zijn werk en toen ik na middernacht weer thuis was, gingen we nog een blokje om. Helaas moest ze weg voordat Ronald helemaal hersteld was. Maar ze heeft gelukkig nog vele strandwandelingen met ons en haar broertje Blaze kunnen maken.

We hebben prachtige herinneringen aan Dotje. Mijn broers en zussen gelukkig ook. Ze mocht hier komen omdat haar eigenaar niet meer voor haar kon zorgen. Uiteindelijk werd ze steeds gestald bij Carla. Daar durfde ik niet meer heen omdat mijn hart het niet aan kon. Mijn meisje zal nooit vergeten worden. Daarvoor was ze te geliefd. Ze is maar kort hier geweest, maar het waren hele mooie maanden.