Op het moment dat ik vanochtend mijn Av]ction en Kruidvat aankopen zat te bewonderen, was Ronald boven aan het stofzuigen. Na een half uur werd ik geroepen. Hij stond met een blij gezicht in mijn werkkamer e vroeg of mij niets opviel. Het is zo’n rotzooi op die kamer dat ik maar snel gokte: had hij er wellicht gestofzuigd?

Hij zuchtte eens diep en vroeg me toen naar mijn Helmers te kijken. Jeetje, hij had ze dus gerepareerd! En zonder te vloeken en tieren, want het was echt een vreselijke klus. Nu weet ik weer helemaal zeker dat hij mijn stukjes leest. En dat hij heel lief kan zijn. Nu ben ik een beetje bankg om de kastjes te gebruiken, want stel je voor dat ik de boel weer aan gort trek?

De lakjes die ik de afgelopen maanden heb gebruikt, staan namelijk nog op een bureau, in dozen en zelfs een plastic zak. Als het straks wat minder heet is, ga ik toch maar eens aan die klus beginnen. Ook ga ik weer eens vragen of mijn nagellakerfgename alvast een flink voorschot wil en ik geloof dat ik ook wel een paar zusjes blij kan maken met wat nagellak. Kunnen ze meteen een Helmer meenemen.