Voor de nieuwe plantjes in de werkkamer laat ik de luxaflex niet helemaal zakken tot aan de vensterbank. En toen viel mijn oog weer op de foto die ik tijdens een diplomauitreiking van twee lieve meiden kreeg. Ze zijn me altijd bijgebleven omdat ze zo hard werkten en erg aardig waren. Misschien had ik het gek moeten vinden toen ze op een gegeven moment een foto van ons drieën wilden maken, maar ik vond het erg leuk. Dat ik de ingelijste foto later zou krijgen, was een grote verrassing.

Er zijn een heleboel zaken die ik niet mis als ik terugdenk aan de jaren dat ik werkte op een MBO. Maar die leerlingen, die mis ik wel. Natuurlijk zaten er minder feestelijke types bij, maar als je mij vraagt of ik honderd fijne kinderen kan opnoemen, kan ik dat zonder enige moeite. Met de redenen waarom. Nee, ik ga niet meer solliciteren naar een baan in het onderwijs. Zeker niet  op mijn oude school. Het is jammer dat ik misschien maar een paar foto’s heb die me aan die mooie jaren herinneren. Enkele namen ben ik. vergeten, maar de gezichten kan ik me nog goed voor de geest halen.