Zo vaak ben ik niet grieperig, dus als ik eenmaal een beetje ziekig ben, komt het in drie stukjes terug. Eigenlijk moet ik me schamen, want er zijn veel mensen met chronische ziektes die ik nou nooit hoor zeuren. Daarom ga ik het maar eens hebben over wat me door de dag geholpen heeft. Ronald kwam gelijk naar beneden toen ik hem uit weten dat ik het gevoel had dat ik in een centrifuge opgesloten had gezeten. Hij ging met drie honden wandelen en dat is niet niks.
Het was ook heel fijn dat ik mijn knuffelvarkentje bij me had. Omdat ik tegenwoordig beneden slaap omdat Apollo er vaak ’s nachts uit moet, lig ik eenzaam onder mijn dekentje. Dan is een knuffel goed gezelschap. Het snurkt niet, trekt het dekbed niet van me af en duwt me ook niet naar de rand van het bed. Maar ik mis wel wat zachts tegen me aan, dus daar heb ik een knuffelvarken voor. Herman heet hij en hij is een soort meducijn.
Volgens Pippi Langkous helpt een goed meducijn tegen erwtjes in de neus en je kunt er ook de vloer mee boenen. Dit varkentje helpt me met inslapen en ik heb het idee dat ‘ie ook een zere buik kalmeert. Gewoon door dat beetje extra warmte dat een stuk pluche oplevert. Voor de zekerheid heb ik hem ook maar eens op mijn voorhoofd gelegd in de hoop dat het de duizeligheid zou wegnemen. Dat kan helemaal niet, maar het helpt net zo goed als de warme hand van mijn moeder dat jarenlang deed.
Ach lieverd ik wou dat ik iets voor je kon doen !!! Ik hoop dat het morgen wat beter gaat.
Die duizeligheid is zo erg
Gelukkig duurde de ellende maar 1 dag.
Zo blij dat het varkentje je troost geeft, zo vervelend dat je weer ziek bent..hoop dat het morgen iets beter gaat.
Gek dat zo’n knuffel helpt. Maar het is toch echt zo.