Dotje en Pebbles zitten heel liep in mijn hart. Ach, dat zit iedere hond met wie ik er regelmatig op uit trok. Mar deze twee nam ik samen mee zonder me vooraf af te vragen of ze me niet over straat zouden sleuren. Dat zie ik wandelaars met zelfs één Mchelse herder namelijk weleens overkomen.

Echt leuk vonden de meisjes elkaar niet. Vooral niet als er een stok of een balletje in het spel was. Maar ze liepen altijd braaf mee en loslopen ging ook goed. Ze leven niet meer, deze bijzondere honden. Hoogstwaarschijnlijk vallen ze BAM lastig in de hondenhemel. Daar wil ik later ook wel heen.