Dag 4812: #tbt #158

Op deze stokoude foto staan mensen van wie ik me de naam niet eens meer kan herinneren. Dit kiekje is door mijn vader gemaakt in het huis van een oom die op een dag besloot dat wij niet langer welkom waren. Mijn ouders mochten nog wel komen, maar hun kinderen moesten ze thuislaten.

Die vreemde beslissing viel niet in goede aarde bij mijn ouders die niet eens te horen kregen waarom. Zo erg waren we nou ook weer niet. Het was ook geen kwestie een gebrek aan ruimte en het bleek al snel dat een neefje en twee nichtjes wel binnen werden gelaten.

Later werd het nog gekker. Mijn moeder mocht wel naar oma toegaan om wat te helpen, maar op familiediners was ze niet welkom. hoewel ik best leuke herinneringen heb aan familiebijeenkomsten van vroeger, kan ik niet vergeten hoe men mijn ouders behandeld heeft.

Maar goed, mijn haar zat leuk toen de foto gemaakt werd. Op dat moment had ik het erg naar mijn zin en dacht ik dat het altijd zo gezellig zou blijven. Dat de familie uit elkaar zou vallen, had ik niet kunnen denken. Gelukkig hebben we elkaar nog.

5 gedachten over “Dag 4812: #tbt #158

  1. Linda

    Nou zeg, wat is dat voor een gekkigheid..en ook niet weten waarom…oh en je moeder mocht wel opdraven om voor oma te zorgen, te erg voor woorden.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Het is te triest voor woorden. Dat er mensen zijn die mijn moeder zoiets konden en blijkbaar wilden aandoen!

      Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Wij waren allemaal onaangenaam verrast. Weet je dat mijn moeder nog heeft gesmeekt of ze ook op een etentje mocht komen? Kon niet, want alles was al besproken. Hoe kan je met jezelf leven als je je zus zo hebt behandeld hè

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *