Uiteindelijk pakte ze ons wel terug met de opmerking Jullie lachen wel als ik dingen koop, maar hoe vaak gaan jullie niet naar zolder om wat weg te halen? Want het was hartstikke waar dat we naar de bovenste verdieping renden als we iets nodig hadden waarvan we dachten dat mama het misschien wel had.

In ieder geval heb ik heel wat weggehaald en de meeste dingen heb ik waarschijnlijk nog steeds. Heel veel melamine in ieder geval. Maar goed, je weet hoe dat gaat: als kind heb je vaak kritiek op je ouders en op een dag besef je dat je zelf net zo erg bent geworden. Want ook ik bezit een hoop spullen die ik net zo makkelijk weggeef als iemand het kan gebruiken.

Vanochtend ging ik boodschappen doen en ik kijk dan altijd bij de koopjesafdeling. Dat is een grote koelkast zonder deur en er zijn enkele planken met non-food. Daar kijk ik iedere keer sinds ik in december zag dat er mooie gekleurde gedraaide kaarsen te koop waren. Die ik te duur vond. En ik hoopte dat iedereen dat zou vinden zodat ze op een gegeven moment in de koopjeshoek zouden belanden.

Mijn geduld werd beloond: ik zal al meteen dat ze er eindelijk lagen, die mooie kaarsen waar ik mijn zinnen op had gezet. In eerste instantie nam ik drie doosjes, toen vijf en uiteindelijk nam ik ze alle acht mee. Van vier euro, afgeprijsd naar twee. Alleen in kringloopwinkels kocht ik goedkopere kaarsen. Nu heb ik weer een fijne voorraad.