Ruim een jaar had ik per maand een budget van een tientje. Dat was niet erg ruim, maar toch kon ik ermee rondkomen. Want ik hoefde er alleen maar nagellak van te kopen, want andere cosmetica had ik toevallig in overvloed. Net als kleding, boeken en CD’s.

Het nam niet weg dat ik af en toe zat te dagdromen over het winnen van de loterij hoor. Want ik ben gek op mooie dingen en helaas kosten die altijd veel geld. Natuurlijk had ik een goedbetaalde baan kunnen zoeken, maar ik had een kind en een hond waarom ik wilde zorgen.

Dus ging ik niet klagen, want per slot van rekening had ik een dak boven mijn hoofd en er was altijd meer dan genoeg te eten. Maar toen mijn moeder me een flink bedrag schonk, ben ik wel meteen losgegaan. Ben samen met Mika gaan shoppen en we kwamen platzak terug.

Maar ik had mezelf en mijn kind flink kunnen verwennen en dat schonk mij veel voldoening. Later erfde ik een behoorlijke som geld. Daarvan hebben we veel in huis opgeknapt en laten opknappen. Natuurlijk heb ik mezelf verwend met spullen die lang op mijn wensenlijst hadden gestaan.

Ronald kreeg carte blanche voor het herinrichten van de achtertuin en Mika is er ook niet slechter van geworden. Nou, je raadt het al: mijn bankrekening was sneller leeg dan de bedoeling was. Maar wat genoot ik er van om mijn pasje te trekken om mijn huisgenoten blij te maken.

Omdat hier genoeg geld is om iedere week allerlei lekkers te laten bezorgen, we er netjes bij lopen en de verwarming nog gewoon aan kunnen zetten, kan ik zeggen dat geld best belangrijk is. We hebben het goed. Maar als je het niet hebt, zal het vast heel problematisch zijn.

Eigenlijk wil ik helemaal niet aan geld denken. Er is een oorlog in Europa, er zijn mensen op de vlucht voor geweld en de voedselbank heeft meer klanten dan ooit. Een wensenlijst heb ik nog steeds, maar als ik iedere maand iets kan afstrepen, is dat toch hartstikke fijn?