Er is genoeg verdeeld hoor. Iedereen heeft nu wel iets in huis dat ooit van mama is geweest. Maar ze had wel heel erg veel spullen in huis, misschoen nog wel meer dan ik. Onder het dekzeil van de afvalbak zit slechts een gedeelte van wat er afgevoerd is. Er ging ook een busje vol naar de kringloop, maar zeker niet alles konden we kwijt.

De dag dat we de bak volpropten, was een vreemde dag. Vroeger waren we nooit in ons ouderlijk huis onder toezicht van minstens één ouder. We maakten flauwe grappen over de hoeveelheid hamers, scharen en paraplu’s in huis en deden net alsof we niet steeds verwachtten dat mama aan zou komen lopen met kopjes thee en wat lekkers.

Verdorie, het went echt nooit. Nu zit ik hier met een dikke strot naar de foto te kijken en vind ik het nog steeds oneerlijk dat mama niet als haar moeder 101 mocht worden. Ook heb ik spijt dat ik niet veel meer naar huis heb gesleept. Maar ja, dan heeft Mika helemaal veel weg te gooien als ik naar de eeuwige jachtvelden ben vertrokken.