Helaas wel. De jonge vrouw die voor me stond, lukte het niet om een kaart te kopen. Toch meende ik het te moeten proberen en dat was dus tevergeefs. Dat kwam niet erg goed uit, want het is een eind lopen naar het volgende station. Het regende en we hadden allebei geen zin om te lopen.

We kunnen ook zwartrijden naar de volgende halte, zei ze. Tja, dat is nou net iets dat ik al tientallen jaren niet gedaan heb omdat ik dat niet fijn vind. Maar om nou dat roteind te gaan lopen door de regen…. We liepen al richting de poortjes toen ze meldde dat er toch geen BOA’s in de buurt waren.

Toevallig stond er een schoonmaker die aan het werk was. Aan hem heb ik uitgelegd dat we wel moesten zwartrijden naar het volgende station en toen opende hij het poortje gewoon voor ons. We moesten nog best lang op de metro wachten en ik hoopte dat er gen controleurs in zaten.

Het meisje kwam gezellig naast me zitten en ze vertelde dat we met de lift naar de begane grond moesten gaan, want dan hoefden we niet door de poortjes. Bij de automaat kochten we onze kaartjes en ze bleef bij me staan totdat ik een nieuwe chipkaart met een saldo van een tientje had.

Dat vond ik zo lief van haar. Ze dacht vast dat ze een oude vrouw van dienst kon zijn en dat was eigenlijk ook zo. Zonder haar was ik toch gaan lopen. Ze vertelde dat er een app was waarmee je kon checken waar er gecontroleerd werd. Dat doen jonge mensen zo, hoorde ik.

Tja, ze had mijn kleindochter kunnen zijn. En ik ben ook echt een oude vrouw. Het was trouwens een tip waar ik niks mee ga doen hoor. Want je hoort te betalen voor diensten. Maar ik was wel blij dat ik weer eens een leuke ervaring had met de jeugd van tegenwoordig.