Dag 4910: #tbt #172

Lelijke pups bestaan gewoonweg niet. Zelfs honden die ik eigenlijk niet zo mooi vind, zijn in babyvorm hartstikke schattig. Daarom vind ik het wel jammer dat ik geen kinderfoto’s van Apollo, Fluffy en Popje heb. Maar goed, zij zijn nu nog steeds snoezig.

Kijk eens hoe lief BAM eruitzag toen hij een week of tien oud was. Het is niet vreemd dat we toen al konden zien dat hij een stevige jongen zou worden. Die vetrolletjes zijn zo schattig. Net als die oortjes die later een tijdje getapet werden.

Toen hij nog klein was, kon ik hem makkelijk de trap op dragen. Dat was weleens nodig, want hij sprong of viel een paar keer in de sloot. Helaas vond hij traplopen niet zo leuk, dus hij sliep beneden op de bank. BAM wordt nog steeds gemist .

Daarom zijn we zo blij met het fotoboek dat Katja voor ons maakte en de talloze kiekjes die ik met mijn eerste smartphones maakte. En vooral met de digitale fotolijst die ik van Linda kreeg. Als ik het ding ’s ochtends aan zet, kijk ik eerst een paar minuten voordat ik nuttige dingen ga doen.

8 gedachten over “Dag 4910: #tbt #172

Laat een reactie achter op Myrna Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *