Iedere hond die hier in huis woont of heeft gewoond, begreep al binnen een dag dat ik mama ben en Ronald papa. Bij Blaze ging dat meteen goed en dat voelde niet raar, want zijn eigenaresse heeft hem gestald bij oma en opa. Hij had geen vader en moeder die dagelijks voor hem zorgen. Over die van Dotje wil ik het niet hebben- zij was meteen ons kind. Pebbles had wel ouders, maar zij zag dat BAM en Blaze naar papa en mama renden als dat gevraagd werd. Dus dat deed ze ook maar.

Wij hebben het over de kinderen en ik vraag weleens aan Mika of hij op zijn broertje en zusjes wil passen. Toen we de meisjes op Schiphol voor het eerst zagen, voelden we meteen dat Mika niet langer enig kind was. Met Apollo ging het net zo. De eerste keer dat we hem achter een hek zagen staan, waren we gelijk verliefd. Destijds vind ik hem hartstikke groot, maar nu zie ik dat niet meer.

Liefde is liefde en het maakt niets uit of je kinderen twee of vier pootjes hebben. Wie zijn blij dat we in 2019 en 2020 opnieuw papa en mama werden. We snappen heus wel dat we de biologische ouders niet zijn. Maar wij vinden het zo vreemd klinken as hondenliefhebbers het over baasje en vrouwtje hebben. Wie denkt nou dat hij de baas is over een hond? Omdat ‘ie het leuk vindt als dieren op commando zitten en liggen?

Dat vrouwtje vind ik echt heel stupide. Dat je het eventueel denkt als je mij met mijn amper anderhalve meter hoogte zegt, snap ik nog enigszins, maar er zijn ook lange dames die zichzelf zo noemen. Laatst liepen Apollo en ik in het park en toen zei een mevrouw tegen Apollo Zo, lekker aan het wandelen met het vrouwtje? Ze zal het ongetwijfeld lief bedoeld hebben, maar ik wilde bijna Ik ben zijn moeder hoor zeggen.