Dezelfde schaar haalde ze ook tevoorschijn als er weer eens een huilend kind met kauwgom in het haar verscheen. Er zullen vast wat minder rigoureuze methodes zijn, maar mijn. moeder haalde haar schouders op en zei streng dat het haar wel weer aangroeide. Dat zei ze trouwens ook eens toen een zusje de kamer binnenkwam waar we allemaal zaten om iets te vieren. Ze keek naar haar kind en zei opbeurend “Het groeit wel weer aan”.

In het moerasgebied waar we vorige week waren, kwam Fluffy na een uitstapje tussen de struiken tevoorschijn met vreemde kleverige bolletjes en prikkerige bladeren in haar vacht. Het kind heeft heel hele zachte haren. Ze is net een prinsesje. Maar uit dat weelderige blonde haar was die ellende niet te verwijderen. Ronald heeft het echt geprobeerd, maar uiteindelijk werd ik naar de keuken gestuurd om een schaar te halen.

Voor de vachtschaar. Mama mocht het meisje vasthouden terwijl haar vader met beleid hele stukken vacht wegknipte. Vooral heel voorzichtig bij haar oortjes, de staart en de pootjes. De foto is mislukt omdat ik toch een beetje zenuwachtig was, maar met een beetje fantasie zie je dat er een stukje vacht op de flank verdwenen is. Eigen schuld, dikke bult, zei Ronald. Nou, zelfs Mika zag het. Maar het groeit vast wel aan.