Naast mijn favoriete stoel staat een tafeltje met twee flinke stapels boeken. Die ik allemaal nog niet heb kunnen lezen omdat mijn ogen sinds begin oktober enorm achteruit zijn gegaan. Dat gebeurde toen ik halverwege het Kinderboekenweekgeschenk was. Het is er nog eentje van Sanne Rooseboom ook en ik hou zo van haar werk.

Het gaat over tovenarij en het is best spannend en ik baal ervan dat ik niet weet hoe het afloopt.Helaas zijn mijn huisgenoten geen voorlezers. En nu ik er over nadenk: ik heb me zo verheugd op het voorlezen aan eventuele kleinkinderen. Hoogstwaarschijnlijk kan ik dat mooi vergeten.

Maar ik kan natuurlijk boeken downloaden en de letters god vergroten, dus zo erg is et allemaal niet. Het is wel jammer dat het nauwelijks nut heeft om de kinderboekenverzameling uit te breiden nu ik zo slecht zie. Wanneer gaat Ronald voorstellen dat al die boeken de deur uit kunnen?