Dag 5140: Trap

Als ik geen gammel halfblind oud vrouwtje was, had het pure slapstick kunnen zijn. Ronald was eerder thuis dan verwacht en de meisjes stonden hun vader blaffend op te wachten. Voor mij hoeft die herrie niet en ik haastte me naar de woonkamer. In het donker, op espadrilles met afgetrapte hielen. Zonder zoals gewoonlijk stilletjes de dertien treden tellend, Dus miste ik er eentje en stortte ik ter aarde.

Gelukkig niet lamguit, ik geloof dat ik mezelf oprolde. Voor zover dat mogelijk is in een nanoseconde. In ieder geval heb ik niks verrekt of gebroken. Het enige dat zeer deed was de elleboog die tegen de muur van baksteen was gebotst. Nu ben ik behoorlijk kleinzerig, maar ik heb niet gepiept en ik heb niet gevraagd om een pleister. Ach, het was al de derde keer. De andere keren zijn ook goed afgelopen.

Toen was ik veertig en kwam het doordat ik sokken droeg en haast had. De tweede keer kegelde ik Mika ook nog eens omver. Zaten we opeens onderaan die rottige wenteltrap. Wat haat ik dat ding. Het kost me mijn knieën, want die horen recht boven je voeten te staan en dat gaat niet als je een draaitrap af loopt. Dus voortaan maar weer rustig lopen en netjes tot dertien tellen. Dat moet lukken.

8 gedachten over “Dag 5140: Trap

    1. Pippi Bericht auteur

      Ik heb besloten dat het bij drie keer blijft. Straks breek ik een heup en dat is ver veel bejaarden het begin van het einde.

      Reageren
  1. Myrna

    Ohhhh wat erg dat je gevallen bent. Wat een onding die trap.
    Ik heb 5 trappen waar ik al vaak van ben af gedonderd. Ik heb me eraan gewend de railing vast te houden.

    Reageren
  2. Cindy

    Oeh voorzichtig! En draag altijd goede schoenen als je een trap afloopt. En hou je altijd vast aan de reling, die zit er wel? Sterkte!

    Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *