Dag 5155: Sterk en stoer

Sinds kort weet ik dat er nog iets ergers op de televisie is dan voetbal en datingprogramma’s. Helaas vindt Ronald het wel erg leuk. Onder welke noemer ze vallen, weet ik niet precies, maar het is voornamelijk stoerdoenerij. In Nederland heet het Kamp Van Koningsbrugge. Maar er wordt hier ook gekeken naar de Belgische, Amerikaanse en Australische versie.

Er doen bekende en onbekende mensen aan mee. Onder leiding van een soort Obersturmbannfuhrer krijgt men een korte training. Zogenaamd om te voelen hoe commando’s opgeleid worden. Er is ook een versie met jongeren. Die zijn zo mogelijk nog verwender dan de volwassen die denken dat ze met twee vingers in de neus Rambo of een of andere actieheld kunnen waden.

Men moet zich melden in een onherbergzaam gebied en al voor het duister invalt, is de eerste afvaller op weg naar huis. De blessures die ze eerder hebben opgelopen, blijkens opeens bijna levensbedreigend. Dan begint gelijk zo’n leider met zijn grote smoel te roepen dat hij ooit 200 kilometer met een gebroken voet heeft gelopen. Dan denk ik dat hij met die actie vast de wereld heeft gered.

Heel stoer, maar de deelnemers dienen toch achter de kinderwagen te kunnen lopen en later gewone gezellige wandeltochten kunnen maken. Dat gaat vast moeizaam als je je benen aan gort hebt geholpen omdat een schreeuwlelijk dat per slot van rekening ook gedaan heeft. Overigens is de ergste militaire brulboei een Australische vent die per zin drie keer een naar woord gebruikt. Erger dab Samuel L. Jackson dus.

Waarom geeft iemand zich op voor zo’n martelkamp? Omdat de sportschool geen uitdagingen meer biedt, schat ik. Maar de meeste deelnemers willen bewijzen dat ze meer kunnen dan bijvoorbeeld hun omgeving denkt. Dan wordt het wat mij betreft eentikje zielig. Is het echt nodig om te bewijzen dat je stoer bent? Het enge is dat er af en toe verteld wordt over enge ouders die hun kind graag pushen.

Jammerend van de pijn, met een grimas op het gezicht vanwege de intense vermoeidheid piepen ze dat ze koste wat het kost door gaan zetten. Anders stellen ze niet alleen hun familie, vrienden en kennissen teleur, maar vooral zichzelf. Raad eens hoeveel deelnemers volslagen kapot afhaken? Tja, dan moeten ze terugkeren naar de mensen die ze wilden imponeren.

In die versie met jong-volwassenen is er geen wedstrijdelement.Het is meer een rondtrekkend heropvoedingskamp. Maar feit blijft dat iedereen de eigen grenzen wil opzoeken en bewijzen dat ze fysiek en mentaal sterk zijn, Er zitten heus deelnemers bij die een leven leiden als jij en ik. Maar ik kan het niet laten om als Ronald kijkt constant te mompelen dat een normaal leven al genoeg uitdagingen biedt.

Waarom in de modder tijgeren, je uit een helikopter in diep en koud water laten vallen, met volle bepakking enkele marathons lopen em iedere nacht een enorm slaaptekort oplopen? Daarvoor hoef je bij wijze van spreken de deur niet eens uit. Ht leven kan namelijk ook zwaar zijn. Maar ja, dan kom je niet op de televisie. Waar je klaagt over een autoritaire vader terwijl de sergeant-majoor tegen je schreeuwt.

Wie in het bejaardentehuis wil opscheppen over hoe geweldig men vormer was, kan wellicht nu iemand met een huilbaby af en toe een weekend ontlasten, een jaartje ruilen met een alleenstaande ouder met minstens vier pubers, vrijwilligerswerk doen in een ziekenhuis op de afdeling Oncologie, er altijd zijn voor je hulpbehoevende familieleden of vrienden. En voor alles tevreden zijn met wat je allemaal wel kan.

4 gedachten over “Dag 5155: Sterk en stoer

  1. Myrna

    Het nieuwe seizoen vind ik goed. De mensen doen vrijwillig mee hè.
    Tyler wil zich er voor opgeven. De uitdaging met zichzelf aan gaan.

    Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *