Gisteren zag ik een filmpje over een man die een opvang voor leeuwen en hyena’s heeft. Hij probeerde de kijkers over te halen om ook fan te worden van de roofdieren die net zo’n hinnikend geluid voortbrengen als het schoonloeder. Ze zouden echt heel lief zijn, verzekerde de man zijn publiek. Ze zouden ook nog eens intelligent zijn. Het enige nadeel is dat hun neofobie.

Er ging gelijk een lampje branden in mijn hoofd. Angst voor nieuwe dingen en situaties? Dar is wat er aan de hand is met Fluffy! Zij raakt van de kook als we een tafeltje verschuiven of een krat bier in de tuin zetten. We zeggen steeds heel onaardig dat ze niet 100 is, maar ze heeft iets dat te vergelijken is met mijn hoogtevrees en angst voor warer. Geen kraanwater, maar water in de natuur.

Ronald begreep het meteen. Hij stelde dat ons kleine meisje al onrustig wordt als je bijvoorbeeld een afstandsbediening op de plavuizen legt. We hebben dat niet gedaan hoor. Je moet mij ook niet in de sloot duwen of dwingen een ritje in het reuzenrad te maken. Op de foto zie je Fluffy rustig op de bank liggen. Daar heeft ze na aankomst in haar nieuwe huis uren onder gelegen terwijl Popje allang naast me zat.

Niemand krijgt Dennis Bergkamp in een vliegtuig en ik zal nooit naar een optreden van Zanger Rinus gaan. Cesar Millan vindt het vast verkeerd, maar wij zijn blij dat we Fluffy nooit hebben gedwongen tussen mensen en huizen te lopen. Ze hoeft ook niet langs kinderen te wandelen. Gelukkig went ze redelijk snel aan mensen die op haar bank zitten. Vooral als haar ouders er bij zijn.