Eerlijk gezegd weet ik niet meer wie het was, maar ik weet wel dat we geen contact meer hebben, Dat ik een faux pas had begaan, drong veel later tot me door toen ik andere zwangeren hoorden over vrouwen die dezelfde opmerking hadden gemaakt. Inderdaad, ze hadden het idee dat die moeders alleen maar aan zichzelf dachten.

Nu zijn er slechts enkele mensen die ik iets naars toewens, maar in mijn hoofd dacht ik wel aan doorkomende tandjes en een paar doorwaakte nachten. Zelf was ik trouwens niet zo slim- voordat Mika werd geboren, ging ik veel te laat naar bed en deed ik allerlei energie vretende dingen waar ik later niet meer aan toekwam.

Helaas schonk ik het leven aan een heel slechte slaper. Als hij ingedommeld was, moest ik de kamer uit sluipen en hij werd bijna iedere nacht rond middernacht krijsend wakker. Had iemand me maar ingefluisterd dat zoiets kon gebeuren. Dan had ik tijdens de zwangerschap alleen maar geslapen.

Sinds een maand of vier slaap ik alsof ik Doornroosje ben. Op een fijn matras, onder een dun dekentje. Dat Ronald het hele lits-jumeaux dekbed inpikt, kan me nets schelen. Zodra ik mijn slaapmasker af doe en op mijn telefoon kijk hoe laat het is, komen de meisjes om te knuffelen. Dat is net zo heerlijk als zeven uur slaap.