Een soortgelijke foto heb ik wel vaker gemaakt. De meisjes zitten vaak zi als ze verwachten dat hun vader snel thuiskomt. De afgelopen weken rekenen ze niet op de komst van Ronald, maar wachten ze op het moment dat er een kat op het dak van de schuur verschijnt. Het is overigens iedere keer dezelfde kat.

De eerste keer dat het gebeurde, vlogen de meisjes hard blaffend tegen glazen schuifpui aan. Inmiddels weet i he ik daarmee moet omgaan. Fluffy moet naar de bank gestuurd worden en ze moet dan netjes gaan liggen. Dan stopt ze met blaffen en daarna is het tijd omPopje naar de bank te halen.

Vooral niet schreeuwen en boos worden. Daar hou ik sowieso niet van en ik heb ergens gelezen dat schreeuwen tegen blaffende hond een soort wedstrijd wordt. Honden gaan nog harder blaffen en daar wordt het allemaal niet gezelliger van. Dus ik zeg heel rustig da het gewoon een kat is. Dat ze maar lekker moeten gaan slapen.

Maar ik vrees dat de kat het allemaal reuzeleuk vindt. Soms komt hij of zij een paar keer per dag langs en vandaag meende ik te zien dat de kat stilstond en de woonkamer in keek. Die gaan we dus nog vaker zien. Op een dag kijken de meisjes er niet meer van op, hoop ik. Maar als de kat de tuin inkomt, zijn de rapen gaar.

Toevallig weet ik van wie de kat is, maar ik ga keer die klagen. Want ooit had ik zelf drie katten die de hele dag buiten waren. En we wonen in een buurt waar veel honden wonen. Waarschijnlijk hebben buurtgenoten last gehad van Stanley, Tyson en Ftanklin. Omdat ze op het dak van de schuur liepen of in in hun tuin poepten.