Er verschenen opeens achterlijk veel filmpjes over zogenaamde Karens. Ooit waren dat vrouwen van middelbare leeftijd met korte blonde kapsels die stennis maakten en die begonnen te schreeuwen dat ze de bedrijfsleider van een etablissement wilden spreken. Terwijl ze ondertussen hysterisch krijsen en de tent verbouwen.

Inmiddels zijn Karens er in alle soorten en maten. Soms lopen ze filmend een huis of tuin binnen om te klagen over de hoogte van het gras of d herrie die leenzij kunnen horen. Ze spugen op auto’s, bedreigen mensen en laten zich op straat vallen terwijl ze beweren dat ze worden aangevallen. Terwijl we zelf gefilmd worden!

De eerste keer dat ik kennisnam van dit fenomeen, dacht ik even dat het een grap was. De Karen was met haar hond in een park, schreeuwend en tierend terwijl ze de politie aan de lijn had. Ze krijste dat zr werd aangevallen door een man- ik meen dat ze zei dat hij een kleurtje had. De man stond alles te filmen, maar dat boeide haar niet.

Wat mij echt schokte, was het feit dat ze met haar aangelijnde hond stond te zwaaien. Het arme hondje stikte bijna. Het bericht stond in een Britse krant, dus dan snap je wel hoe erop gereageerd werd. Nou, ik begrijp niet dat Karens zichzelf zo voor gek zetten terwijl er notabene gefilmd wordt. Zou het dan allemaal in scène gezet zijn?

Dat vroeg ik dan maar aan Mika, want die komt vaker buiten dan ik. Toen ik hem vroeg of hij die Karenfilmpjes kende, antwoordde hij bevestigend, Kende hij het fenomeen? Hij begon te lachen en zei Natuurlijk mam. Ze komen gewoon bij mij in de winkel hoor. Am kind. Gelukkig weet ik dat hij kan omgaan met de meeste idioten.