Iets dat ik nooit vergeet mee te nemen, is iets dat ik tot mijn grote schrik al een paar keer vergeten ben: mijn sleutelbos. Hoogstwaarschijnlijk zullen de meeste mensen antwoorden dat ze niet zonder hun telefoon kunnen. Dat begrijp ik, want dat zou ik een paar jaar geleden ook gezegd hebben.
Maar mijn leven is veranderd. Zo ben ik tegenwoordig meestal thuis en hoef ik niet meer na het verlaten van de laatste metro niet met de telefoon aan mijn oor in het aardedonker naar huis. Voorbij zijn de dagen dat ik vanuit de boekwinkel naar huis belde om te vragen of ik een bepaald boek misschien al had,
Sleutels vergeten, dat is pas erg. Als ik de kliko’s buiten ga zetten, zorg i dat ik d sleutels bij me heb. Want dat klusje doe ik namelijk meestal als er behalve de meisjes niemand thuis is. Dan heeft bellen geen enkele zin. Sleutels verbergen onder een steen durf ik niet, zoiets kan alleen in mijn geboorteplaats.
een kluisje op de gevel of de deur te monteren?
lanyard keycord?
gaan de honden mee naar buiten, kun je je voordeursleutel aan de hondenriem hangen ?
fijne dag 🙂
Bedankt voor het meedenken! De sleutels om mijn nek hangen is het handigste denk ik.
Jij ook een fijne avond en morgen een goede dag,
Dankjewel 🙂
groetjes
Mijn sleutels vergeten of kwijt raken is een obsessie van me.
Heb me een paar keer buitengesloten, de dikke paniek die me toen overkwam!
En dag nadat ik dit stukje schreef, stond een buurman voor de deur. Hd ach buitengesloten. Hij bond zijn hond aan de deurknop en vroeg of hij over de schutting mocht klimmen. Gelukkig hadden we een keukentrap en hij is jong en fit genoeg.Toen ik dar zag, nam ik me nogmaals voor de huissleutel altoos mee te nemen.