Nu hoef ik niet bepaald een vrtuoos te zijn hoor. Op de lagere school had ik al snel door dat ik niet kon zingen. Dat was ontzettend onhandig want ik zat op een christelijke school. War inhield dat je op maandagochtend een psalm of gezang moest zingen. Voor de klas, in kleine groepjes of solo. Verschrikkelijk and ik dat.

Overigens heb ik er niets aan gehad- al die liedjes ben ik nu al vergeten. Op een paar na en die hebben we dan ook opgenomen in de liturgie toen mijn moeder overleed. Er werden ook andere liedjes gezongen op die school. Eenmaal per week werden stencils uitgedeelden dab werd er gezongen.

Er is me van dat gedoe wel iets bijgebleven. Namelijk dat een klasgenoot werd verzocht niet mee te zingen vanwege zijn diepe stem en waarschijnlijk een gebrek aan talent. De naam van die jongen weet ik nog steeds en ik kan me herinneren dat ik het vreselijk vond, Dat doe je een kind toch niet aan?

Daarom wilde ik absoluut niet zingen. Gelukkig kon ik me aansluiten bij een groepje blokfluitspelers. Mijn moeder moest snel een blokfluit voor me aanschaffen. Wat een mazzel dat de liedjes vrij eenvoudig waren, Vrij snel had ik door welke gaatjes ik dicht moest houden voor de juiste toon. Dus uiteindelijk kon ik het wel een beetje.