Als kind plakte Mika overal stickers op. Het liefst op onze zorgvuldig geverfde deuren. Die voetbalplakplaatjes konden we alleen verwijderen met wassbemzne zodat we er een jarenlang uitgesteld klusje bij kregen. Op een gegeven moment waste dus verboden om overal stickers oo te plakken.

Maar toen kreeg Ronald een aantal Feyenoord plakplaatjes in handen. Op dat moment werd de verleiding hem bijna te groot en hij besloot dat ze wel op de kliko’s en de deur die toegang geeft tot de tuin geplakt mochten worden. En op mijn werkkamer besloot ik. Want niemand geeft mij een stickerverbod.

Overigens ben ik wel blij met de stickers op de afvalbakken, want de etiketten die er door de gemeente opgeplakte adressen kan ik helaas niet meer lezen. De stickers kan ik met enige moeite wel zien. Maar wat er op dit elektriciteitshuisje is aangebracht, werd alleen door Ronald ontdekt. Mi vrees ik dat de tuindeur en binnenkort ook zo uitziet.