De delen ie het eerst instorten, staan aan het begin en het eind van de rij boekenkasten. Die daartussenin zullen ook geen decennia meegaan, maar zonder versterking. Wat er dan gebeur, zie je op de foto. Op een avond stortte de boel opeens in. Gelukkig niet midden im de nacht en niemand heeft boeken over zich heen gekregen.

De boeken en de DVD’s stopte ik in stevige boodschappentassen die ik de volgende ochtend met gevaar voor eigen leven naar mijn werkkamer sleepte waar ze nu stof staan te vergaren. De platen die IKEA meeleverde zijn natuurlijk allang weggegooid. Dat wordt zorgvuldig meten en naar de bouwmarkt rijden.

Plus aan het klussen slaan. Iets waar ik enorm tegenop zie. Want het komt door mijn boeken, dus dat zal ik nog wel moeten aanhoren. Maar zo’n gat is ook niet om aan te zien. Er horen boeken te staan waar ik erg aan gehecht ben. Sterker nog, het zijn de boeken die mee gaan naar het bejaardentehuis.