Turandot van Puccini is één van de eerste opera’s die ik op CD kocht. De middelste op de tweede rij van boven draai ik al tientallen jaren. Het is vreemd dat ik maar zeven uitvoeringen heb van deze opera die de naam draagt van een vrij omsympathieke prinses. Het verhaal is tamelijk raar, want uiteindelijk wordt de onbekende prins nog verliefd op haar ook. Terwijl ze de vrouw die echt van hem hield door martelingen tot zelfmoord dreef. Zo’n prinses zou ik niet willen.
Ondanks dat heb ik een geweldige hond toch naar Turandot genoemd. Ronald en ik noemden Pebbles altijd het rotprinsesje omdat ze heel kattig kon doen tegen haar broers BAM en Blaze. Vooral BAM moest het vaak ontgelden. Als hij dichtbij kwam terwijl zij met een bal bezig was, ging ze naar hem happen. Hij liet dat gebeuren, want hij had veel ontzag voor zijn grote zus. Tegen Ronald zei ik dat ik er best een Mechelse herder bij wilde. En dat we haar Turandot gingen noemen omdat we dan vast weer een rotprinsesje zouden treffen.
Toen kwam Dotje in ons leven en als ik haar had mogen houden, hadden we haar oorspronkelijk naam direct in haar paspoort veranderd. In Turandot Fiordiligi, want ik hou nogal van opera’s. Daarom hoop ik dat er nog een paar opnamen van deze opera van Puccini bij zullen komen. De meest recente aanwinst is dat ene doosje op de onderste rij. Daarvoor heb ik Ronald nog moeten bellen, want ik wist helemaal niet of ik die uitvoering al had.
Wie deze opera niet kent, zal vast wel bekend zijn met het beroemde nummer Nessum dorma, vooral in de uitvoering van Luciano Pavarotti. Er staat nog veel meer moois op de twee schijfjes en daarom luister ik er wel iedere week naar. De reden dat ik maar zeven versies heb is dat ik toch altijd naar dezelfde luister, namelijk die met Birgit Nilsson en Franco Corelli. Blaze wilde. nog weleens naar onze slaapkamer vertrekken als ik een opera opzette, maar Dotje heeft in die acht maanden dat ik voor haar mocht zorgen tientallen keren door Turandot heen geslapen.
Zulke mooie herinneringen aan de schatjes…word je er nou niet verdrietig van, als he er zo aan herinnert word.
Het zal altijd pijn blijven doen. Maar de fijne herinneringen zijn altijd meer aanwezig.
De pijn blijf je voelen maar probeer de liefde te voelen als je luistert naar je favoriete muziek.
Ik probeer aan de fijne tijden te denken en ik heb veel mooie dingen meegemaakt met die honden. Dat is zoveel van al die hondjes kon houden, heeft me weleens verbaasd.