De Verstokte Verzamelaar 178

mde

In mijn jeugd had ik familieleden die suikerzakjes en speldjes met een logo spaarden. Daarna waren sleutelhangers met een mini-verpakking van een supermarktproduct eraan zeer populair. Later ontmoette ik iemand die duizenden balpennen met opdruk in de garage had opgeslagen. En er zal nog wel meer zijn dat je kunt verzamelen als je van reclamespullen houdt.

Wij komen in deze tijd niet veel buiten, dus ik heb geen idee of er veel bedrijven zijn die reclame uitingen op mondkapjes hebben laten drukken. Het wokrestaurant om de hoek stuurde een tijdlang bezorgers met een mondkapje met hun logo naar ons toe. Er zullen inmiddels wel mensen zijn die mondkapjes sparen.

Wij hebben er ook een paar. Mika kreeg er eentje van zijn school en de werkgever zorgde ook wasbare exemplaren met de naam van het bedrijf erop. De zwarte gebruikt hij graag. Hij heeft er twee, dus er hangt er altijd wel eentje aan de waslijn. Nummer vier kreeg Ronald van iemand die iets kwam afleveren op zijn werk.

Eigenlijk hoop ik dat het helemaal niet zover komt dat er flinke verzamelingen aangelegd kunnen worden. Het zou toch fijn zijn als we deze dingen straks niet meer hoeven te gebruiken. Dat ze in een doos vol rommel-maar-te-goed-om-weg-te-gooien terecht gaan komen in de kast op zolder. Dan komt Mika de mondkapjes later tegen als zijn ouders naar het bejaardentehuis gaan of dood zijn en dan zal hij hopelijk blij zijn dat het iets van vroegâh was. Kan hij het aan zijn kinderen laten zien.

4 gedachten over “De Verstokte Verzamelaar 178

Laat een reactie achter op Pippi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *