De Verstokte Verzamelaar 185

mde

Ronald spaarde vroeger bierflesjes. Zijn jongenskamer die ik overigens nooit gezien heb stond vol, heb ik begrepen. Dat zal zijn moeder niet leuk hebben gevonden, want zij is een proper type dat niet van stofnesten houdt. Toen Ronald en ik gingen samenwonen kreeg hij een oprotpremie- een televisietoestel en een koffiezetapparaat. Hij nam niks mee uit zijn kamer.

Gelukkig maar, want ik had geen behoefte aan een poster van Ruud Gullit en een gigantische verzameling bierflesjes. Overigens spaarde ik als puber blikjes met thee erin. Dat was toen erg populair en nu zie ik ze nergens meer. Overigens stonden die blikjes voor de sier in mijn kamer, want ik kan me niet herinneren dat ik ooit gebruik heb gemaakt van de inhoud.

Tegenwoordig heb ik altijd een aardige verzameling lege flessen in huis. Als we wat prosecco hebben weggezet gaan de lege flessen snel de glasbak in. Met een rotvaart, want ik hou van het geluid van uiteenspattende flessen. Waarschijnlijk ben ik de enige die zonder een schuldig smoelwerk bij de glasbak staat. Andere mensen komen aanrijden, rennen de auto uit en donderen de flessen snel in de bak terwijl ze vooral niet naar langslopende mensen kijken.

Wat ik altijd in huis heb zijn lege statiegeldflessen waarin bruisend water heeft gezeten. Ronald en ik kopen altijd een paar sixpacks als we samen boodschappen gaan doen met de auto. In een supermarkt waarvoor ik een half uur moet lopen om het dichtstbijzijnde filiaal te bereiken. Daarom worden we regelmatig verrast door het geluid van flessenstapels die ineenstorten. Hopelijk gaan we binnenkort weer eens boodschappen doen. Kan ik minutenlang doorbrengen bij het emballage apparaat.

2 gedachten over “De Verstokte Verzamelaar 185

  1. Linda

    Loopt altijd snel op, die lege pet flessen…en je moet er toch voor naar de supermarkt dan is zo,n glasbak toch een stuk handiger 😉

    Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *