Me niet meer de hele dag volproppen met mierzoete etenswaren valt me eigenlijk behoorlijk mee. Het is voor niemand goed, maar als je ouderdomssuiker hebt, kan je beter goed opletten wat je allemaal snoept. Van mensen die dezelfde diagnose kregen, heb ik begrepen dat het echt zo erg niet is. Je mag heus wel eens iets zoets eten, maar dan moet je wel uitkijken wat je de rest van de dag nuttigt. Dat lukt me wel.

Waar ik helaas wel moeite mee heb, is het feit dat ik minstens drie maal per dag moet eten. Het liefst op redelijk vaste tijden. Dat is beter, want ik moet mijn medicatie tijdens of net na het eten  innemen. Het valt me niet mee. Want ik had zo mijn eigen eetgewoontes en van enige regelmaat was geen sprake. Het liefst at ik rond een uur of zeven iets lichts om me na negenen lekker vol te proppen.

Dan sloeg ik de lunch gewoon over- hoogstens nam ik een beschuitje, Maar ja, ik moet toch wat in mijn maag hebben als ik die flinke pil in mijn mik gooi. Bij het ontbijt neem ik er een pil voor nagels, huid en haren bij, ’s avonds ligt er een vitamine B complex pilletje naast. De eerste zes, zeven weken dat ik metformine moest nemen, kon ik nauwelijks iets eten. Wat ik afbleef niet lang in mijn lichaam hangen. Zo viel ik nog af ook.

Inmiddels is het me wel een paar keer gelukt om goed te eten. Het gaat nog steeds niet vanzelf en ik zit af en toe tegen heug en meug te eten. Je zou zeggen dat ik blij mag zijn dat ik het me kan veroorloven drie maal per dag te eten.Er zijn mensen die het met veel minder moeten doen. Helaas zet die wetenschap me niet aan tot eten. Terwijl ik altijd een veelvraat was. Maar ja, als het moet, lukt het niet. Zeker niet op vaste tijden. Hopelijk gaat het in de toekomst beter.