Eten&Drinken: Merci

dav

Vorige week zondag zei Ronald dat hij vergeten was een moederdagcadeautje voor me te kopen. Maar ik ben toch zeker je moeder niet? vroeg ik hem en ik vrees dat ik er een vies gezicht bij trok. Toen we een paar dagen later onze boodschappen inlaadden zag ik dat hij een grote doos Merci in het winkelkarretje had gestopt. Ach, daar had ik mijn cadeau!

Basisschooljuffen en -meesters krijgen ieder jaar minstens tien van zulke dozen vol chocolade. Als ik geschikt zou zijn voor een baan in de kindersector zou ik overwegen het om alleen die reden al te doen. Want ik ben hartstikke gek op Merci. Vertel me niet dat ik moet gaan voor slaafvrij geproduceerde chocolade die ook nog eens in de meest fancy smakencombinaties te verkrijgen is.

Zulke repen koop ik het weleens. Soms vind ik ze verschrikkelijk lekker, af en toe schrik ik me rot als ik tot de conclusie kom dat ik niet alles waar chocolade in of omheen zit smakelijk vind. Iets weggooien kan ik niet over mijn hart verkrijgen en dan probeer ik het Ronald bijna letterlijk door de strot te duwen. Nee, doe mij dan maar zo’n grote doos Merci met al die verschillende smaakjes.

Wat ik ook zo fijn vind aan Merci is dat ik er behoorlijk lang mee kan doen. Eerst schuif ik de melkchocolade met stukjes hazelnoot in een noodtempo naar binnen. Een dag later volgt de pure met marsepein en dan een heleboel dagen niets. Wie weet hoe snel ik bijvoorbeeld een doos Mon Chéri of Toffifee kan verslinden snapt wel dat Merci in staat is me op een rantsoen te zetten. Scheelt weer wat calorietjes.

4 gedachten over “Eten&Drinken: Merci

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *