Op een gegeven moment zag ik de flessen Ranja weer in de schappen liggen. En ik realiseerde me meteen dat Ranja een merknaam is die wordt gebruikt als soortnaam voor allerlei vruchtensiropen. Net als Maggi wordt gebruikt voor smaakversterkers die lavas als basis hebben. Lavas noemen ze zelfs maggikruid.

Ranja bevat volgens het etiket een stuk minder suiker dan de meeste frisdranken, maar net iets meer dan mijn favoriete siropen van Van De Boom. Misschien zou ik gewoon water moeten drinken om de dorst te lessen, maar ik hou nu eenmaal van een beetje zoet. Al heb ik het idee dat ik de ranja met meer water aanleng dan de meeste mensen doen.

We hebben het altijd in huis, deze en andere ouderwetse siropen. Het blijkt dat veel meer mensen het graag drinken en sindsdien haal ik geen frisdrank meer in huis. Alleen als Bas en Mika hier rum met cola gaan innemen. Maar tegenwoordig kopen ze die zoete priklimonade zelf. En als ze voor het zuipen een bodempje leggen en hier aan tafel zitten, drinken ze ook ranja.

Omdat ik nog weleens iets laat vallen, koop ik tegenwoordig toch siroop uit flacons die niet uiteenspatten op de plavuizen. Deze Ranja fles ziet er prachtig uit, een beetje ouderwets met het etiket dat aangeeft dat het spul in 1921 is uitgevonden. Toen was ik er nog lang niet en zo vaak komt het niet voor dat iets eerder bestond dan ik. Nou ja, piramides en Stonehenge natuurlijk wel, maar eten en drinken echt zelden.