Ronald heeft de laatste maanden boodschappen gedaan. Dan neemt hij altijd veel lekkere dingen mee. Waaronder flessen frisdrank. Zeker toen het steeds zo warm was, dronk ik veel priklimonade. Maar het irriteert me dat de prik er zo snel uit verdwijnt. De eerste glazen zijn ijskoud en van al dat koolzuur moet ik vreselijk boeren. Op een gegeven moment drink je alleen koud suikerwater en dat was ik op een gegeven moment zat.

Op een dag was Ronald naar het revalidatiecentrum en toen ik dorst had en de koelkast vrijwel leeg was, ging ik even rondkijken wat er dan wel in huis was. Er is altijd ranja- altijd het lekkerst met prikwater. Maar dat hadden we niet. Gelukkig had Ronald net plastic zakjes gekocht waarmee je ijsblokjes kon maken. Vol laten lopen met water en in de vrieslade gooien. Binnen. een paar uur heb je dan ijs voor in je drankjes.

Nou, ik gooide ongeveer acht blokjes in een glas, goot er wat grenadine ranja bij, vulde de rest van het glas met koel water uit de koelkastdispenser en maakte het af met een rietje. Wat was dat koude drankje lekker! Net zo dorstlessend als koud water, maar door de suikerstroop veel lekkerder. Want ik maak mezelf niet wijs dat er geen suiker in ranja zit hoor. Sinds we een halve vrieslade vol ijsklontjes hebben, drink ik meer dan ooit.

Het geeft niet dat ik er ’s nachts wel drie keer uit moet om te plassen. Heel veel drinken- en dan bedoel ik niet de alcoholische variant-  heeft namelijk een groot voordeel. Want al die glazen ranja met ijsblokjes zorgen ervoor dat ik niet meer zoveel zin heb om te snoepen. Want dat drankje is natuurlijk zoet zat. Ronald heeft ook nog een fles Reine Claude ranja gekocht en dat is zo mogelijk nog lekkerder dan grenadine. Zo komen die gekregen flessen jonge jenever en wodka natuurlijk nooit op.