Hoe oud de koelkast was weten we niet zeker, maar waarschijnlijk heeft ‘ie het zo’n 15 jaar goed gedaan. Maar op een gegeven moment ontstond er buitensporig veel ijsvorming in het vriesgedeelte en merkte ik op een ochtend dat het beleg stijf bevroren was. We moesten een heleboel weggooien omdat ik denk dat het niet meer echt goed is als het weer ontdooit. Ook een reden om me niet na mijn dood in te laten vriezen om in de toekomst tot leven gewekt te worden.

Het kind heeft de laatste dagen boterhammen met salami naar school moeten meenemen omdat zulk vet beleg niet bevriest. We konden ook pas een eitje bakken als de vloeibare margarine op kamertemperatuur was. Het kan allemaal best, maar ik appte toch mijn vriendin A. maar. Zij had vorig jaar nog een tafelmodelletje in de garage staan en het bleek dat ik ‘m gerust mocht lenen. Maar dat hoefde niet, zei mijn man. Hij had immers promotie gemaakt en kon van de extra geldelijke beloning wel een bescheiden koelkast bestellen.

Nou, dat ging hartstikke goed. Binnen een etmaal stonden er twee vriendelijke bezorgers voor de deur en krap een uur daarna stond de nieuwe koelkast op de plek van de oude die onze tuin nu de aanblik van een vuilstortplaats geeft. Het indelen was een fluitje van een cent, want er was niet veel meer. Dat kwam meteen goed uit, want we hebben nu iets minder plaats. Wat eigenlijk een zegening is- er kunnen nu geen pannen meer in. Kliekjes moeten voortaan in plastic opbergdozen bewaard worden.

Maar de nieuwe koelkast heeft dan wel weer een waterdispenser. Mijn man drinkt niet graag water, dus hij heeft het reservoir direct gevuld met aangelengde ranja. Drie liter maar liefst. Omdat het buiten zo koud is zetten we natuurlijk wel koffie en thee, maar verder drinken we de hele dag lekker koude ranja. Heerlijk! En iedere keer dat loopje naar de keuken is ook wel fijn, want van de hele dag op je gat zitten word je een beetje suf. Nu nog afkicken van suikerbommen als frisdrank en vruchtensappen en in de zomer maar gewoon bronwater in huis halen.