Sinds Apollo er niet meer is, gaan we graag naar een wandelgebied een paar dorpen verderop. Mika is ook een keer meegewerkt en dat was extra gezellig. Voor mij is het wennen, want met Apollo kon ik de meisjes en hun vader niet bijhouden. Na de eerste keer wandelen zonder Apollo had ik zelfs een beetje spierpijn in mijn benen.

Het gemis van Apollo went nooit. Fluffy heeft he er een beetje moeilijk mee. Als ik alleen thuis ben met de meisjes, ligt zij het liefst op bed en ze blaft veel vaker dan voorheen. Haar stoere zus Popje lijkt er niet zo’n last van te hebben. Wel een beetje jammer dat ze Fluffy niet gerust kan stellen.