Geen bench meer

dav

Vandaag hebben we de bench van BAM opgeborgen. Hij zat er graag in als Ronald tijdens voetbalwedstrijden ging schreeuwen- blijkbaar was het een plekje waar hij rustig kon liggen. De herrie verdween niet, maar toch werd hij er rustig van. Blaze ging er ook weleens in. Bijna iedere hond die hier op bezoek kwam, is op een gegeven moment in de bench gekropen, al was het maar voor enkele seconden. Maar Dotje niet.

Zij vindt het helemaal niets, maar ze heeft dan ook haar geliefde mand. Als ze aanslaat omdat de buren weer eens met veel bombarie thuiskomen, er een brandweerauto met sirenes en al langsrijdt of de pakjesbezorger aanklopt, sturen we haar naar haar mand. Eerst Nee! zeggen, dan uitleggen dat het om stomme mensen (behalve de bezorger, die is superaardig) en dan moet ze op haar plek. Dat doet ze iedere keer braaf.

We kunnen ook gerust en tijdje weg zonder dat we haar hoeven op te sluiten. Ze knaagt niet op schoenen en tot nu toe heeft ze geen eten van tafel gesnaaid. Het is zelfs zo dat ik gewoon vergeet chocolade elders te leggen als ik de woonkamer verlaat. Dotje heeft een paar plekken waar ze graag ligt: in de mand, op de bank en op bed. Daarom kon de bench weg. Het was hoog tijd, want ik keek er naar en dacht dan gelijk aan BAM. Nou denk ik per dag meerdere keren aan hem, maar ik was soms gewoon bang dat ik hem opeens zou zien.

We bewaren de bench wel, want je weet maar nooit wat het lot nog voor ons in petto heeft. Wij hopen nooit meer zonder hond te hoeven leven en ieder soort hond is hier welkom. Nou hoop ik maar dat ik morgen geen Ierse Wolfshond op de stoep aantref. Want op dit moment zeg ik nog Hoe ouder ik word, des te kleiner zullen mijn honden zijn. Aan de andere kant: ik ben vrij lomp en zal misschien wel struikelen over een schoothondje. Dat kan natuurlijk niet als je de leeftijd hebt bereikt waarop een gebroken heup de voorbode is van veel ellende.

Het is vreemd, een benchloze woonkamer. Het was een vrij groot ding en omdat ik er van alles en nog wat op bewaarde, was het een sta-in-de-weg. Nu staat de doos met allerlei halsbanden en riemen onder het kastje en ernaast heb ik mijn hondenuitlaattas gefrommeld. Het ziet er nu heel anders uit en ik ben blij dat ik niet meer bang hoef te zijn dat ik plotseling een schim van BAM zie als ik langsloop. Het was even moeilijk om het ding weg te halen, maar het is beter zo. De herinneringen aan BAM gaan nooit weg. Dotje gebruikt zijn eet- en drinkbak gewoon hoor, maar ze heeft wel nieuwe uitlaatspullen gekregen. We moeten ook maar gauw een mooi portret van haar maken.

4 gedachten over “Geen bench meer

  1. Linda

    Aaaach wel moeilijk, maar laten staan is net zo moeilijk…fijn dat Dotje lekker in haar mandje ligt..en de plant staat prachtig 🙂

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Het moest gewoon. En de bench blijft te gebruiken, bijvoorbeeld als er iemand komt met een hond die Dotje wil opvreten 🙂 We gaan geen benchtraining met haar doen. Dat hoeft een dame van 9 niet, zeker niet als ze lekker gaat slapen als wij weg zijn.

      Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Ja, ik bewaar de bench zeker wel. Je weet inderdaad maar nooit. Niet iedere hond kan zo lang alleen this blijven zonder te slopen als Blaze en Dotje.

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *