Toen ik op Instagram las dat iemand die ik erg aardig vind eindelijk haar oude fotoboeken in haar bezit had gekregen, was ik heel blij voor haar. Nu kan ze namelijk zien hoezeer haar dochtertje op haar lijkt en hoe zij er zelf door de jaren heen uitzag. Maar ik werd ook een beetje verdrietig, want Ronald bezit zijn eigen fotoboeken niet. Toevallig heb ik jarenlang schoongemaakt bij zijn oma en daar stofte ik iedere week een zwart-witfoto van mijn latere echtgenoot af.
Het is jammer dat ik geen kinderfoto’s van Ronald heb- ik had graag willen kijken of ik er iets van Mika in terugzie. En het is sowieso erg leuk om een geliefde in babyvorm te zien. Zo kijk ik af en toe in de fotoboeken van Mika en BAM. Helemaal vertederd staar ik naar mijn baby’s en dan besef ik dat het heel bijzonder is als je iemand vanaf de geboorte kent. Blaze heb ik leren kennen toen hij al bijna een jaar was. De foto’s die ik laat zie, zijn van een deplorabele kwaliteit. Toch koester ik ze, want hier zijn de heren allebei schattig klein.
Zo jammer.
Want het is zou leuk geweest zijn voor je zoon….
Jammer, maar er is niks aan te doen. Misschien moet Ronald eens een brief schrijven waarin hij om wat foto’s vraagt.
Prachtig !
Het heeft bijna een jaar geduurd voordat BAM Blaze de baas kon. Maar er is geen machtsstrijd- het zijn de beste vrienden.
Zo lief, hé samen..zeker jammer dat ie geen foto’s heeft, is toch een gemis!
Een groot gemis, zeker voor Mika. Misschien een keer een brief schrijven om zijn opvoeders te vragen of ze wat foto’s kunnen missen? Zij kijken er toch niet met plezier naar.
Ja het valt te proberen..is niet makelijk om dat te doen, maar niet geschoten is altijd mis.
Er is geen contact en eigenlijk vind ik dat heel plezierig. Dus ik twijfel nog.
Je schrijft dat een iemand z’n fotoalbums terug heeft, wat is dat toch fijn, hé..betekent zoveel voor mensen..ik ben ook een album kwijt en denk dat ik dat nooit terug zal zien..is samen met al m’n verzamelingen en dierbare spullen verdwenen, wat ik je al eerder vertelde..het is het album van m;n overleden zoontje..je kan je toch niet voorstellen dat iemand in staat is om zo iets te doen, hé, kan er
Wat ontzettend schofterig….. Toch kan ik me inmiddels voorstellen dat er mensen zijn die zoiets doen. Het niet teruggeven van het fotoalbum van je zoontje is trouwens wel het ergste dat je kan doen als het om verdonkeremanen van spullen gaat. Dat vind ik heel erg voor je.
zelf ook niet bij..hoe je iemand denkt te kennen en erachter komen dat er niks van klopt..misschien is het wel een poging waard om te vragen om die foto’s van Ronald, nu kan t nog!
Maar kan me ook voorstellen dat de rust in huis ook veel waard is..blijft moeilijk X
Hij mag beslissen, ik schrijf de brief wel. Denk dat hij het niet wil. Die rust is namelijk weldadig.