Op een gegeven moment komen er alleen niet-sprekende dieren voor in jeugdboeken. Dan zijn het meestal vermiste poesjes of de allerbeste hondenvriend die een stuk leuker is dan een broertje of zusje. Maar zelden gaat het over echte dieren die kunnen communiceren, maar niet met woorden. Ja, er is non-fictie- handig voor als je een spreekbeurt over je favoriete dier wilt houden. Maar geen jeugdliteratuur.

Over spreekbeurten gesproken: Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda van Bibi Dumon Tak en Annemarie van Haeringen zit vol met weetjes over dieren. Het bijzondere is dat de sprekers ook dieren zijn. De luisteraars stellen goede vragen en hebben soms kritiek op wat er verteld wordt. Maar er wordt niet geruzied en tijdens het samenzijn heeft men geen zin om een ander op te eten.

Een kleine geschiedenis van de mens door dierenogen van Joukje Akveld en Djenné Fila heb ik nog lang niet uit. Met dit boek ga ik lekker lang doen, want het is zo interessant. Het gaat over de mens en het feit dat het leven heel anders zou zijn verlopen als er geen dieren waren die hadden geholpen. Het is onderhoudend, maar je bent wel meteen bewust van het feit dat we niet zonder dieren kunnen.

Eigenij wil ik voor deze twee nieuwe aanwinsten een speciaal boekenplankje hebben. Er zullen toch zeker wel meer boeken zijn die leerzaam doch leuk zijn? Geen opsomming van droge feiten, maar fijne boeken waar leergierige kinderen zich helemaal in kunnen onderdompelen. Wat had ik deze titels graag gehad toen Mika nog een kind was. Want ik had hem er graag uit willen voorleen.