Lezen&Luisteren: Indo

dav

Dit boek kreeg ik op 15 augustus e.van mijn zusje Emily. Een mooie aanwinst voor onze Indische bibliotheek. Af en toe kopen we een boek als cadeau en soms kopen we het voor onszelf, maar het is wel de bedoeling dat familieleden het ook moeten kunnen lezen. Als ik het uit heb moet ik het geloof ik doorgeven aan Renée. Het zou leuk zijn als we allemaal thuis een rijtje boeken hadden staan die goed past bij onze Indische achtergrond.

Hoe ouder we worden des te meer willen we iets weten van onze achtergrond. Mijn zusjes hebben een goed contact met de zus van papa. Zij weet een heleboel dingen die we niet van onze vader hebben gehoord. Het wordt tijd dat we haar eens gaan opzoeken om gezellig te praten en de vragen te stellen die misschien niet prangend zijn, maar die we wel graag beantwoord zouden zien.

We hebben al veel gehoord toen mama ons uitnodigde om samen in een hotel te verblijven toen we naar de begrafenis van de man van die tante wilden gaan. Stomtoevallig kwamen we in het hotel terecht waar mijn vader zijn zus na de oorlog terugvond. Dat was weer een stuk van de puzzel die werd opgelost. Maar er is nog meer dat we willen achterhalen. Met sommige dingen kunnen we niets meer, maar het is wel goed om te weten.

Maar we willen ook wel weten hoe het andere Indische mensen is vergaan toen zij naar Nederland kwamen. Het boek Indo van Marion Bloem zal me laten begrijpen hoe het allemaal ging. Samen met de verhalen van mijn ouders kan ik mij misschien een beeld vormen hoe het allemaal is gegaan. Het boek is te dik en de inhoud te ingrijpend om het in een enkele zitting te lezen. Daarom lees ik er steeds iets uit.

Zo staat er al in het begin iets dat me raakte. Over een Indisch meisje dat nooit vriendinnetjes mee naar huis nam omdat zij met haar lichte huid door kon gaan voor een blank meisje. En als men dan kon zien dat haar ouders getint waren…. Jeetje, wat vond ik dat een pijnlijk stukje. Heel verdrietig ook dat een jong meisje zich al zo bewust was van haar uiterlijk.  Maar vooral dat ze blijkbaar graag blank wilde zijn.

Er zullen nog wel meer dingen in staan die ik niet fijn vind om te lezen. Dat geeft niet- het zal bij het tijdsbeeld horen. Vergeet ook niet dat de schrijfster negen jaar jonger is dan ik. Toen zij jong was waren de Indo’s nieuw in Nederland. Het zal me in de loop van het vuistdikke boel wel duidelijk worden hoe Marion Bloem het beleefd heeft. Dat zal ik laten bezinken, er komt vast nog een stukje over en daarna kan Renée er aan beginnen.

4 gedachten over “Lezen&Luisteren: Indo

  1. Linda

    Zou fijn zij als je dat nog met je tante kan bespreken, is altijd fijn om toch achter dingen te komen, die je ouders misschien niet konden vertellen.

    Reageren
      1. Linda

        Ja dat geloof ik gelijk…kan je nagaan hoe sterk je ouders zijn geweest, om dat allemaal te handelen…praten erover was geen optie, denk ik..

        Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          Indo’s staan er bekend om dat ze niet graag over nare gebeurtenissen praten. Wat er in en na de oorlog is gebeurd werd dan ook niet gedeeld met de kinderen.

          Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *