Op weg (112)

IMG_20220802_142746

Met dit warme weer ga ook niet op stap, want ik ben moe en duf. Rond acht uur ’s ochtends is het nog wel te doen en dus keek ik onderweg of ik nog niets bijzonders zag. Gisteren kwam ik een man tegen die ik al jarenlang ken. Hij loopt altijd met zijn grote hond en hij heeft mij met al mijn honden gezien. Gisteren sprak hij me aan met We zullen elkaar binnenkort waarschijnlijk niet meer tegenkomen.

Natuurlijk schrok ik, want zijn hond is ook de jongste niet meer. Gelukkig had hij veel beter nieuws: hij gaat binnenkort verhuizen naar Drenthe. Naar een huis met een heel grote tuin. Zijn dochter, schoonzoon en kleinzoon gaan in het grote huis wonen, voor hem en zijn vrouw wordt er een chalet gebouwd. Geweldig- zoiets zou ik later ook wel willen. Wel jammer dat ik de man en de hond straks niet meer zie, want ik zal de gezelligheid missen.

Vandaag stond ik op exact dezelfde plek een beetje na te denken over het gesprek van gisteren toen ik zag dat er allerlei zwarte vogels op het gras en het pad liepen. Waren het nou kraaien of raven? In ieder geval vond ik het een beetje eng en ik vroeg me af waarom ze daar nou rondscharrelden. Gelukkig trekt Apollo zich niets aan van vogels en ik kon rustig doorlopen. Getver, die vogels deden zich te goed aan de hondenpoep die er lag. Het is doodnormaal, maar ik werd er toch een beetje misselijk van.

2 gedachten over “Op weg (112)

  1. Linda

    Snap dat je schrok, maar wat een mooi iets…een chalet, die helemaal nieuw gebouwd word en dan een enorme tuin…blijven dromen…dat zijn volgens mij kauwen dat is de kleinste soort, met die blauwe oogjes.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Ik gun het die man ook zo, want hij is erg aardig. Altijd een vriendelijk gesprek mee gevoerd door de jaren heen.
      Ik durf niet dichterbij te komen, dus ik heb niet naar de oogjes kunnen kijken.

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *