Zelfs ik begin me nu te ergeren aan het gesnerp van zandkorrels tussen de zolen van mijn pantoffels en de plavuizen. Men is nu alweer maandenlang bezig met de herbestrating van de wijk. Eerst leek het alsof ons blok in de Sahara stond. Nu is bijna alles bestraat, maar dat houdt niet in dat je van al dat zand af bent.
De werklieden hebben een weekje vrij en in het nieuwe jaar begint de ellende weer- dan wordt weer een deel opgebroken. Er zijn wat parkeerplekken bij gekomen en dat was hard nodig. Want er is een groot aantal bewoners met een busje en tot overgaat van ramp maken zij geen gebruik ban hun carport of garage omdat die vol staat met allerlei werkgerelateerde zooi.
Voorlopig zijn we nog niet af van al dat zand. Hier moet toch iedere dag gestofzuigd worden omdat de honden enorm veel zand en andere rommel mee naar huis nemen. Maar dat geknerp begint op mijn zenuwen te werken. Zouden ze wachten tot we de korrels tussen de stenen hebben gelopen of zou er nog een veegmachine langskomen?
Dat zand blijft liggen, want moet in de voegen…wat erg hè dat geluid, maar goed dat je geen houten vloer hebt…
Ja, dat had ik al gedacht. Nou ja, op een dag is het wel weg.